आश्विन महिन्यात हस्त नक्षत्राला सुरुवात होते आणि छोट्या – मोठ्या मुलींच्या आनंदाला उधाण येते. कारण माहीत आहे ? त्या दिवसापासून त्यांच्या आवडत्या ह्दग्याची किंवा भोंडल्याची सुरुवात होते. आश्विन महिन्यात हस्त नक्षत्राला सुरुवात झाली, कि त्या दिवसापासून पौर्णिमेपर्यंत मुली ‘हदगा’ खेळतात. याला ‘भोंडला’ असेही म्हणतात. हा सण मुलींचा विशेष आवडता आहे. या सणासाठी घराच्या भिंतीवर सोंडेत माळ धरलेल्या व समोरासमोर तोंड केलेल्या दोन हत्तींचे रंगीत चित्र टांगतात. त्याच्यावर लाकडाची मंडपी टांगून तिला निरनिराळ्या फळांच्या व फुलांच्या माळा घालतात. शिवाय धान्याने हत्ती काढतात. रांगोळीच्या टीपक्यांनी त्यावर झूल काढतात. रंगबेरंगी फुलांच्या माळाघालून त्याला सजवतात. भोंडला हा पश्चिम महाराष्ट्रात व कोकणात प्रचलित असलेला स्त्रियांच्या सामुदायिक खेळाचा प्रकार आहे. नवरात्रीचे नऊ दिवस आणि दसऱ्याच्या दिवशी हा खेळला जातो.घटस्थापनेच्या दिवसापासून संध्याकाळी अंगणात भोंडला खेळला जातो.एका पाटावर हत्ती काढून त्याची पूजा करतात. त्याभोवती फेर धरुन छोट्या मुली, व शाळेतल्या मुली भोंडल्याची पारंपरिक गाणी म्हणतात.जिच्या घरी भोंडला असतो, तिची आई खिरापत करते. रोज बहुधा वेगळे घर आणि त्यामुळे वेगळी खिरापत असते. म्हणजे पहिल्या दिवशी १, दुसऱ्या दिवशी २ अशा करत करत ९ व्या दिवशी ९ + १ खिरापत असते. फेर धरताना एक छोट्या मुलींचा व १ मोठ्या मुलींचा. असे २ फेरे होतात.सर्वच मुली गाणी म्हणतात.[१] नवरात्रीच्या नऊ दिवसात हस्त नक्षत्राचे प्रतीक असलेल्या हत्तीची प्रतिमा काढून मधोमध ठेवली जाते आणि तिच्याभोवती मुली फेर धरतात. पृथ्वीच्या सुफलीकरणाचा हा उत्सव मानला जातो म्हणून याचे महत्व विशेष आहे. बहु उंडल असा याचा अपभ्रंश आहे असेही मानले जाते.* हत्ती हा समृद्धीचे प्रतीक मानला जातो तसेच वर्षन शक्तीचे प्रतीक म्हणूनही त्याकडे पाहिले जाते. घाटावरच्या कुमारिका पाटावर डाळ तांदूळाचा हत्ती मांडून त्याभोवती फेर धरून गाणे म्हणून पूजा करतात.याच भोंडल्याचे स्वरूप हादगा, भुलाबाई असे प्रदेशानुसार बदलते.

ऐलमा पैलमा

ऐलमा पैलमा गणेश देवा, माझा खेळ मांडून दे, करीन तुझी सेवा

माझा खेळ मांडिला वेशीच्या दारी, पारवं घुमतय पारावरी

गोदावरी काठच्या उमाजी नायका, आमच्या गावच्या भुलोजी बायका

एविनी गा तेविनी गा

आमच्या आया तुमच्या आया, खातील काय दुधोंडे

दुधोंडयाची लागली टाळी ,आयुष्य दे रे भामाळी

माळी गेला शेता भाता, पाऊस पडला येता जाता

पड पड पावसा थेंबोथेंबी, थेंबोथेंबी आडव्या लोंबी,

आडव्या लोंबती अंगणा

अंगणा तुझी सात वर्षे, भोंडल्या तुझी सोळा वर्षे

अतुल्या मतुल्या चरणी चातुल्या,

चरणी चारचोडे, हातपाय खणखणीत गोडे

एकेक गोडा विसाविसाचा, साडया डांगर नेसायच्या

नेसा गं नेसा बाहुल्यांनो, अडीच वर्षे पावल्यांनो

खारिक खोबरं बेदाणा

खारिक खोबरं बेदाणा ऽ ऽ ऽ

शेंडीचा नारळ, नि राधे कर गं फराळ

बिंदी ठेविली तबकात ऽ ऽ ऽ

माझ्या गळयाची शप्पथ राधे घाल गं भांगात

नथ ठेविली तबकात ऽ ऽ ऽ

माझ्या गळयाची शप्पथ राधे घाल गं नाकात

कुडया ठेविल्या तबकात ऽ ऽ ऽ

माझ्या गळयाची शप्पथ राधे घाल गं कानांत

हार ठेविला तबकात ऽ ऽ ऽ

माझ्या गळयाची शप्पथ राधे घाल गं गळयात

डोरलं ठेविलं तबकात ऽ ऽ ऽ

माझ्या गळयाची शप्पथ राधे घाल गं गळयात

वाकी ठेविली तबकात ऽ ऽ ऽ

माझ्या गळयाची शप्पथ राधे घाल गं दंडात

बांगडया ठेविल्या तबकात ऽ ऽ ऽ

माझ्या गळयाची शप्पथ राधे घाल गं हातात

तोडे ठेविले तबकात ऽ ऽ ऽ

माझ्या गळयाची शप्पथ राधे घाल गं हातात

अंगठी ठेविली तबकात ऽ ऽ ऽ

माझ्या गळयाची शप्पथ राधे घाल गं बोटात

पैंजण ठेविले तबकात ऽ ऽ ऽ

माझ्या गळयाची शप्पथ राधे घाल गं पायात

जोडवी ठेविली तबकात ऽ ऽ ऽ

माझ्या गळयाची शप्पथ राधे घाल गं पायात

खारिक खोबरं बेदाणा ऽ ऽ ऽ

शेंडीचा नारळ, नि राधे कर गं फराळ

काळी चंद्रकळा

काळी चंद्रकळा नेसू कशी

पायात पैंजण घालू कशी

दमडीचं तेल आणू कशी

दमडीचं तेल आणलं

मामंजींची शेंडी झाली

भावोजींची दाढी झाली

सासूबाईंचं न्हाणं झालं

वन्सबाईंची वेणी झाली

उरलेलं तेल झाकून ठेवलं

हत्तीणीचा पाय लागला वेशीबाहेर ओघळ गेला

सासूबाई सासूबाई अन्याय झाला चार चाबूक अधिक मारा

दहीभात जेवायला घाला माझं उष्टं तुम्हीच काढा.

कांता कमलाकांता

श्रीकांता कमलाकांता असं कसं झालं.

असं कसं वेडं माझ्या नशिबी आलं

वेडयाच्या बायकोने केले होते लाडू

तिकडून आला वेडा त्याने डोकावून पाहिले

चेंडू चेंडू म्हणून त्याने खेळायला घेतले

वेडयाच्या बायकोने केला होता चिवडा

तिकडून आला वेडा त्याने डोकावून पाहिले

केरकचरा म्हणून त्याने बाहेर फेकला

वेडयाच्या बायकोने केल्या होत्या करंज्या

तिकडून आला वेडा त्याने डोकावून पाहिले

होडया होडया म्हणून त्याने पाण्यात सोडल्या

वेडयाच्या बायकोने केल्या होत्या चकल्या

तिकडून आला वेडा त्याने डोकावून पाहिले

बांगडया बांगडया म्हणून त्याने हातात घातल्या

वेडयाच्या बायकोने केले होते श्रीखंड

तिकडून आला वेडा त्याने डोकावून पाहिले

क्रीम क्रीम म्हणून त्याने तोंडाला फासले

वेडयाच्या बायकोने केल्या होत्या शेवया

तिकडून आला वेडा त्याने डोकावून पाहिले

गांडूळ गांडूळ म्हणून त्याने फेकून दिल्या.

वेडयाची बायको झोपली होती

तिकडून आला वेडा त्याने डोकावून पाहिले

मेली मेली म्हणून त्याने जाळून टाकले.

कारल्याचा वेल

कारल्याचा वेल लाव गं सुने लाव गं सुने

मग जा अपुल्या माहेरा माहेरा

कारल्याचा वेल लावला हो सासूबाई लावला हो सासूबाई

आता तरी जाऊ का माहेरा माहेरा

कारल्याला कारली येऊ देत गं सुने येऊ देत गं सुने

मग जा अपुल्या माहेरा माहेरा

कारल्याला कारली आली हो सासूबाई आली हो सासूबाई

आता तरी जाऊ का माहेरा माहेरा

कारल्याची भाजी कर गं सुने कर गं सुने

मग जा अपुल्या माहेरा माहेरा

कारल्याची भाजी केली हो सासूबाई केली हो सासूबाई

आता तरी जाऊ का माहेरा माहेरा

कारल्याची भाजी खा गं सुने खा गं सुने

मग जा अपुल्या माहेरा माहेरा

कारल्याची भाजी खाल्ली हो सासूबाई खाल्ली हो सासूबाई

आता तरी जाऊ का माहेरा माहेरा

आपलं उष्ट काढ गं सुने काढ गं सुने

मग जा अपुल्या माहेरा माहेरा

आपलं उष्टं काढलं हो सासूबाई काढलं हो सासूबाई

आता तरी जाऊ का माहेरा माहेरा

आणा फणी घाला वेणी जाऊ द्या राणी माहेरा माहेरा

आणली फणी घातली वेणी गेली राणी माहेरा माहेरा.

एक लिंबू झेलू बाई

एक लिंबू झेलू बाई दोन लिंबं झेलू

दोन लिंबं झेलू बाई तीन लिंबं झेलू

तीन लिंबं झेलू बाई चार लिंबं झेलू

चार लिंबं झेलू बाई पाच लिंबं झेलू

पाचा लिंबांचा पाणोठा

माळ घाली हनुमंताला

हनुमंताची निळी घोडी

येता जाता कमळं तोडी

कमळाच्या पाठीमागे लपली राणी

अगं अगं राणी इथे कुठे पाणी

पाणी नव्हे यमुना जमुना

यमुना जमुनाची बारिक वाळू

तेथे खेळे चिल्लारी बाळू

चिल्लारी बाळाला भूक लागली

सोन्याच्या शिंपीने दूध पाजले

पाटावरच्या गादीवर निजविले

निज रे निज रे चिल्लारी बाळा

मी तर जाते सोनार वाडा

सोनार दादा सोनार दादा

गौरीचे मोती झाले की नाही

गौरीच्या घरी तांब्याच्या चुली

भोजन घातले आवळीखाली

उष्टया पत्रावळी चिंचेखाली

पान सुपारी उद्या दुपारी

अरडी गं बाई परडी

अरडी गं बाई परडी

परडी एवढं काय गं

परडी एवढं फूल गं

दारी मूल कोण गं

दारी मूल सासरा

सास-याने काय आणलंय गं

सास-याने आणल्या पाटल्या

पाटल्या मी घेत नाही सांगा मी येत नाही

चारी दरवाजे लावा गं बाई लावा गं बाई

झिपरं कुत्रं सोडा गं बाई सोडा गं बाई

अरडी गं बाई परडी

परडी एवढं काय गं

परडी एवढं फूल गं

दारी मूल कोण गं

दारी मूल सासू

सासूने काय आणलंय गं

सासूने आणल्या बांगडया

बांगडया मी घेत नाही सांगा मी येत नाही

चारी दरवाजे लावा गं बाई लावा गं बाई

झिपरं कुत्रं सोडा गं बाई सोडा गं बाई

अरडी गं बाई परडी

परडी एवढं काय गं

परडी एवढं फूल गं

दारी मूल कोण गं

दारी मूल दीर

दीराने काय आणलंय गं

दीराने आणले तोडे

तोडे मी घेत नाही सांगा मी येत नाही

चारी दरवाजे लावा गं बाई लावा गं बाई

झिपरं कुत्रं सोडा गं बाई सोडा गं बाई

अरडी गं बाई परडी

परडी एवढं काय गं

परडी एवढं फूल गं

दारी मूल कोण गं

दारी मूल जाऊ

जावेने काय आणलंय गं

जावेने आणला हार

हार मी घेत नाही सांगा मी येत नाही

चारी दरवाजे लावा गं बाई लावा गं बाई

झिपरं कुत्रं सोडा गं बाई सोडा गं बाई

अरडी गं बाई परडी

परडी एवढं काय गं

परडी एवढं फूल गं

दारी मूल कोण गं

दारी मूल नणंद

नणंदेने काय आणलंय गं

नणंदेने आणली नथ

नथ मी घेत नाही सांगा मी येत नाही

चारी दरवाजे लावा गं बाई लावा गं बाई

झिपरं कुत्रं सोडा गं बाई सोडा गं बाई

अरडी गं बाई परडी

परडी एवढं काय गं

परडी एवढं फूल गं

दारी मूल कोण गं

दारी मूल नवरा

नव-याने काय आणलंय गं

नव-याने आणले मंगळसूत्र

मंगळसूत्र मी घेते सांगा मी येते

चारी दरवाजे उघडा गं बाई उघडा गं बाई

झिपरं कुत्रं बांधा गं बाई बांधा गं बाई…………….

काऊ आला बाई

कोणे एके दिवशी काऊ आला बाई काऊ आला

त्याने एक उंबर तोडले बाई उंबर तोडले

सईच्या दारात नेऊन टाकले बाई नेऊन टाकले

सईने उचलून घरात आणले बाई घरात आणले

कांडून कांडून राळा केला बाई राळा केला

राळा घेऊन बाजारात गेली बाई बाजारात गेली

त्याच पैशाची घागर आणली बाई घागर आणली

घागर घेऊन पाण्याला गेली बाई पाण्याला गेली

उजव्या हाताला मधल्याच बोटाला विंचू चावला बाई विंचू चावला

आणा माझ्या सासरचा वैद्य

अंगात अंगरखा फाटका-तुटका

डोक्याला पागोटे फाटके-तुटके

पायात वहाणा फाटक्या-तुटक्या

कपाळी टिळा शेणाचा

तोंडात विडा घाणेरडा किडा

हातात काठी जळकं लाकूड

दिसतो कसा बाई भिकार्‍यावाणी बाई भिकार्‍यावाणी

आणा माझ्या माहेरचा वैद्य

अंगात अंगरखा भरजरी

डोक्याला पागोटे भरजरी

पायात वहाणा कोल्हापूरी

कपाळी टिळा चंदनाचा

तोंडात विडा केशराचा

हातात काठी चंदनाची

दिसतो कसाबाई राजावाणी बाई राजावाणी

नणंदा भावजया

नणंदा भावजया दोघी जणी

घरात नव्हतं तिसरं कोणी

शिंक्यावरचं लोणी खाल्लं कोणी

मी नाही खाल्लं वहिनीनी खाल्लं

आता माझा दादा येईल गं

दादाच्या मांडावर बसेन गं

दादा तुझी बायको चोरटी

असेल माझी गोरटी

घे काठी घाल पाठी

घराघराची लक्ष्मी मोठी

हरीच्या नैवेद्याला

हरीच्या नैवेद्याला केली जिलबी बिघडली

त्यातलं उरलं पीठ त्याचं केलं थालीपीठ

नेऊनी वाढलं पानात, जिलबी बिघडली

हरीच्या नैवेद्याला केली जिलबी बिघडली

त्यातलं उरलं दही त्याचं केलं श्रीखंड बाई

नेऊनी वाढलं पानात, जिलबी बिघडली

हरीच्या नैवेद्याला केली जिलबी बिघडली

त्यातला उरला थोडा पाक त्याचा केला साखरभात

नेऊनी वाढला पानात, जिलबी बिघडली.

हरीच्या नैवेद्याला केली जिलबी बिघडली

त्यातलं उरलं थोडं तूप त्याच्या केल्या पु-या छान

नेऊनी वाढल्या पानात, जिलबी बिघडली

अक्कण माती

अक्कण माती चिक्कण माती

अश्शी माती सुरेख बाई जातं ते रोवावं

अस्सं जातं सुरेख बाई सपिटी दळावी

अश्शी सपिटी सुरेख बाई करंज्या कराव्या

अश्शा करंज्या सुरेख बाई तबकी ठेवाव्या

अस्सं तबक सुरेख बाई शेल्याने झाकावं

अस्सा शेला सुरेख बाई पालखी ठेवावा

अश्शा पालखी सुरेख बाई माहेरी धाडावी

अस्सं माहेर सुरेख बाई खेळाया मिळतं

अस्सं सासर द्वाड बाई कोंडूनी मारितं

कोथिंबीरी बाई

कोथिंबीरी बाई गं

आता कधी येशील गं

आता येईन चैत्र मासी

चैत्रा चैत्रा लवकर ये

हस्त घालीन हस्ताचा

देव ठेवीन देव्हा-या

देव्हा-याला चौकटी

उठता बसता लाथा-बुक्की

यादवराया राणी

यादवराया राणी घरास येईना कैसी

सासूरवाशीण सून रूसून बसली कैसी

सासूबाई गेल्या समजावयाला

चल चल सूनबाई अपुल्या घराला

अर्धा संसार देते तुजला

मी नाही यायची अपुल्या घराला

यादवराया राणी घरास येईना कैसी

सासूरवाशीण सून रूसून बसली कैसी

सासरे गेले समजावयाला

चल चल सूनबाई अपुल्या घराला

तिजोरीची चावी देतो तुजला

मी नाही यायची अपुल्या घराला.

यादवराया राणी घरास येईना कैसी

सासूरवाशीण सून रूसून बसली कैसी

दीर गेले समजावयाला

चला चला वहिनी अपुल्या घराला

नवीन कपाट देतो तुम्हाला

मी नाही यायची अपुल्या घराला.

यादवराया राणी घरास येईना कैसी

सासूरवाशीण सून रूसून बसली कैसी

जाऊ गेली समजावयाला

चला चला जाऊबाई अपुल्या घराला

जरीची साडी देते तुम्हाला

मी नाही यायची अपुल्या घराला.

यादवराया राणी घरास येईना कैसी

सासूरवाशीण सून रूसून बसली कैसी

नणंद गेली समजावयाला

चल चल वहिनी अपुल्या घराला

चांदीचा मेखला देते तुजला

मी नाही यायची अपुल्या घराला.

यादवराया राणी घरास येईना कैसी

सासूरवाशीण सून रूसून बसली कैसी

पती गेला समजावयाला

चल चल राणी अपुल्या घराला

लाल चाबूक देतो तुजला

मी येते अपुल्या घराला

यादवराया राणी घरास आली कैसी

सासूरवाशीण सून घरास आली कैसी

अडकित जाऊ

अडकित जाऊ

खिडकीत जाऊ

खिडकीत होतं ताम्हन

भुलोजीला मुलगा झाला

नाव ठेवा वामन

अडकित जाऊ

खिडकीत जाऊ

खिडकीत होता बत्ता

भुलोजीला मुलगा झाला

नाव ठेवा दत्ता

अडकित जाऊ

खिडकीत जाऊ

खिडकीत होती वांगी

भुलोजीला मुलगी झाली

नाव ठेवा हेमांगी

अडकित जाऊ

खिडकीत जाऊ

खिडकीत होती दोरी

भुलोजीला मुलगी झाली

नाव ठेवा गौरी

अडकित जाऊ

खिडकीत जाऊ

खिडकीत होती पणती

भुलोजीला मुलगी झाली

नाव ठेवा मालती

अडकित जाऊ

खिडकीत जाऊ

खिडकीत होती घागर

भुलोजीला मुलगा झाला

नाव ठेवा सागर

आड बाई

आड बाई आडोणी,

आडाचं पाणी काढोनी,

आडात पडली मासोळी,

आमचा भोंडला सकाळी.१.

आड बाई आडोणी,

आडाचं पाणी काढोनी,

आडात पडली सुपारी,

आमचा भोंडला दुपारी.२.

आड बाई आडोणी,

आडाचं पाणी काढोनी,

आडात पडली कात्री,

आमचा भोंडला रात्री.३.

आड बाई आडोणी,

आडाचं पाणी काढोनी,

आडात पडला शिंपला,

आमचा भोंडला संपला.४.

शिवाजी आमुचा राजा‎

शिवाजी आमुचा राजा

त्याचा तो तोरणा किल्ला

किल्ल्यामधे सात विहिरी

विहिरीमधे सात कमळे

एक एक कमळ तोडिलं

भवानी मातेला अर्पण केलं

भवानी माता प्रसन्न झाली

शिवाजी राजाला तलवार दिली

तलवाऽऽरंऽऽ घेऊनी आला

हिंदूंचाऽऽ राजा तो झाला

कृष्णा घालितो लोळण‎

कृष्णा घालितो लोळण, यशोदा आली ती धावून

काय रे मागतोस बाळा तुला देते मी आणून

आई मला चंद्र दे आणून, त्याचा चेंडू दे करून

असलं रे कसलं मागणं तुझं जगाच्या वेगळं

आई मला विंचू दे आणून त्याची अंगठी दे करून

असलं रे कसलं मागणं तुझं जगाच्या वेगळं

आई मला साप दे आणून त्याचा चाबूक दे करून

असलं रे कसलं मागणं तुझं जगाच्या वेगळं

कारल्याचे वेल‎

कारल्याचे वेल लावग सुने लावग सुने,
मग जा आपल्या माहेरा माहेरा..

कारल्याचे वेल लावल हो सासूबाई,
लावल हो सासूबाई अता तरी जाऊ द्या माहेरा माहेरा

कारल्याला कारली येऊ दे ग सुने, येऊ दे ग सुने
मग जा आपल्या माहेरा माहेरा.

कारल्याचा कारली आली हो सासूबाई , आली हो सासूबाई
आता तरी जाऊ का माहेरा, माहेरा….

जुन्या काळात स्त्रिया आपल्या भावना गीतांच्या माध्यमातून व्यक्त करायच्या. सडा-रांगोळी, स्वयंपाक, जात्यावर दळणे इत्यादी नेमाची कामे करतांना पारंपारिक गाणी गायच्या त्यांची गोडी अवीट होती म्हणूनच बहिणाबाईंची ‘आधी हाताला चटके, तेव्हा मिळते भाकर’ आजच्या काळातही गुणगुणावेसे वाटते. सणवार, मंगळागौर, डोहाळेजेवण, बारसे, भोंडला इत्यादी प्रसंगांना सुध्दा पारंपारिक गाणी आहेत. ह्या गाण्यांचा शोध हा विभागाचा उद्देश. आपणही आपल्यालाला अशी गाणी माहिती असल्यास marathoglobalvillage@gmail.com वर जरूर पाठवा.