मराठी म्हणी | Marathi Mhani

अंगात नाही बळ आणि चिमटा घेउन पळ.
अंथरूण पाहून पाय पसरावे
अक्कल खाती जमा.
अग अग म्हशी, मला कुठे नेशी.
अठरा विश्व दारिद्र त्याला छत्तीस कोटी उपाय.
अडला हरी गाढवाचे पाय धरी
अडली गाय खाते काय.
अडाण्याचा गेला गाड़ा, वाटेवरची शेते काढा.
अति शहाणा त्याचा बैल रिकामा
अती झालं अऩ हसू आलं.
अती झाले गावचे अन पोट फुगले देवा
अती शहाणा त्याचा बैंल रिकामा.
अवघड ठिकाणी दुखणे आणि जावई डॉक्टर.
असतील मुली तर पेटतील चुली.
आंधळं दळतं अऩ कुत्र पिठ खातं.
आंधळा मागतो एक डोळा देव देतो दोन डोळे
आंधळीपेक्षा तिरळी बरी.
आई जेवू घालीना बाप भीक मागू देईना
आठ हात लाकुड, नऊ हात धलपी.
आधी पोटोबा मग विठोबा
असंगाशी संग आणि प्राणाशी गाठ.
आखाड्याच्या मेळावात पहेलवानाची किंमत
आधी गुंतू नये, मग कुंथु नये.
उंटावरचा शहाणा
उंटावरून शेळ्या हाकणे
एका हाताने टाळी वाजत नाही
कर नाही त्याला ड़र कशाला?
करायला गेलो एक आणि झाले भलतेच.
करावे तसे भरावे.
कळते पण वळत नाही.
कशात काय अन फाटक्यात पाय.
कष्ट करणार त्याला देव देणार.
काखेत कळसा गावाला वळसा
काम ऩ धंदा, हरी गोविंदा.
कामापुरता मामा
कावळ्याच्या शापाने गाय मरत नाही
कुत्र्याचे शेपूट वाकडे ते वाकडेच.
कोल्हा काकडीला राजी
खायला काळ भुईला भार
गंगा वाहते तोवर हात धुवून घ्यावे.
गाढवं मेलं ओझ्याने अन शिगरू मेलं हेलपाट्याने.
गाढवाला गुळाची चव काय
गुरवाचे लक्ष निविद्यावर (नैवेद्यावर).
घोडामैदान जवळ आहे
चव ना ढव म्हणे खंडाळ्या पोटभर जेव.
चांदणे चोराला, उन घुबडाला.
चांभाराची नजर जोड्यावर.
चार दिवस सासूचे चार दिवस सुनेचे
चुकलेला फकीर मशिदीत.
चोर तो चोर वर शिरजोर.
चोर नाही तर चोराची लंगोटी.
चोर सोडून संन्याशाला सुळी.
चोराच्या उलट्या बोंबा.
चोराच्या मनांत चांदणं.
चोराच्या वाटा चोरालाच माहीत.
चोरावर मोर.
चोरीचा मामला हळू हळू बोंबला.
छत्तीसचा आकडा
जशास तसे.
जशी कामना तशी भावना.
जशी देणावळ तशी धुणावळ.
जशी नियत तशी बरकत.
जसा गुरु तसा चेला.
जसा भाव तसा देव.
जाईचा डोळा नि आसवांचा मेळा.
जावयाचं पोर हरामखोर.
जिकडे पोळी तिकडे गोंडा घोळी.
जिकडे सुई तिकडे दोरा.
जिच्या घरी ताक तिचे वरती नाक.
जेथे पिकतं तिथे विकतं नाही.
जो श्रमी त्याला काय कमी.
ज्याला नाही अक्कल त्याची घरोघरी नक्कल.
ज्वारी पेरली तर गहू कसा उगवणार?
झाकली मूठ सव्वा लाखाची
डोंगर पोखरून उंदीर कढणे
तवा तापला तोवर भाकरी भाजून घ्यावी.
तहान लागल्यावर आड खणणे.
ताकापुरते रामायण.
तेरड्याचा रंग तीन दिवस
तेल गेले, तूप गेले, हाती धुपाटणे आले
तोंड दाबून बुक्क्यांचा मार
दुष्काळात तेरावा महिना
नव्याचे नऊ दिवस
नाकापेक्षा मोती जड होणे
नाचता येईना अंगण वाकडे
नाव मोठे लक्षण खोटे
नावडतीचे मीठ अळणी
पाण्यात राहून माशाशी वैर
पायीची वहाण पायी बरी
पालथ्या घड्यावर पाणी
पी हळद हो गोरी
बाप दाखव नाहीतर श्राद्ध कर
भरंवशाच्या म्हशीला टोणगा
मऊ सापडले म्हणून कोपराने खणू नये
मेल्याशिवाय स्वर्ग दिसत नाही
रात्र थोडी सोंगे फार
वरातीमागून घोडे
वासरात लंगडी गाय शहाणी
शेरास सव्वाशेर
हपापाचा माल गपापा