आपल्या घरामध्यें नवें बाळ जन्माला येणें ही मोठी भाग्याची गोष्ट आहे असें सर्वत्र मानण्यांत येतें . बाळाचा जन्म म्हणजे दोन्ही घराण्यांचा आनंद . बाळ म्हणजे जणुं कुलदीपक . त्याचें स्वागत करावयाचें ही अभिमानाची गोष्ट . बाळाला पाळण्यात घालताना पारंपारिक देवाचे स्मरण करणारी गीते गाण्याची परंपरा आहे… अशी गीते ‘पाळणा गीते’ म्हणून प्रसिद्ध आहेत.

स्त्री गरवार पति उदरीं ।

स्त्री गरवार पति उदरीं । …

स्त्री गरवार पति उदरीं । पतिव्रता पण साजे तिये नारी ॥१॥

अबला खेळवी मोहें । कडीये घेवो देतसे पाहे ॥२॥

समस्तीं मिळोनी पाळणा घातळा । विष्णुदास नामयानें अनुभव गाइला ॥३॥

कान्होबा निवडीं आपुलीं गो...

कान्होबा निवडीं आपुलीं गोधनें ॥धु०॥

पांच पांच पोळ्या तीन भाकरी । दीड कानिवला एक पुरी । आम्हा धाडिलें वैल्या दुरी । आमुची ठकवून खाल्ली शिदोरी ॥ कान्हो० ॥१॥

परियेसी शारंगधरा । तुझा बैल चुकला मोरा । सांगूं गेलों तुझ्या घरा । पाठीं लागला तुझा म्हातारा ॥ कान्होबा० ॥२॥

परियसीं हृषीकेशी । गाई म्हशीचें दूध पिशी । वासरें प्यालीं म्हणून सांगशी । उद्यां ताक नाहीं आम्हासी ॥ कान्हो० ॥३॥

कान्होबा ओढाळ तुझ्या गाई । होत्या नव्हत्या कळंबा ठायीं । शिव्या देती तुझी आई ॥ कान्होबा० ॥४॥

विष्णुदास नामा साहे । देवा तूंचि बाप माये । अखंड माझे ह्रदयीं राहें ॥ कान्होबा० ॥५॥

अरे अरे कान्हया वेल्हाळा ...

अरे अरे कान्हया वेल्हाळा । तूंरे बरविया गोपाळा । तुज देखियेलें डोळां । रे धेनुवा हुंबरती ॥१॥

माते देवो शिदोरी । ऐसें म्हणतसे मुरारी । मी जाईन वो दुरी । धेनु चारावयालागीं ॥२॥

अलें बेलें चिलें मेकें । सुरण मिरगोडी पैं तिखें । दह्यावांचोनी नव्हे निकें । शिदोरी ताकें कालऊं निकें ॥३॥

वडजा वाकुडा पेंदा सुदामा । हेचि पांतिकर आम्हां । तेथें विष्णुदास नामा । उच्छिष्ट शितें वेंचितसे ॥४॥

मुक्ताफळ नथ नाकीं । चरणीं...

मुक्ताफळ नथ नाकीं । चरणीं ल्याली वाळे वांकी । पितांबरें अंग झांकी । कृष्णाई माझी ॥१॥

खांद्यावरी कांबळी । पायघोळ लांबली । पांघरली धाबळी । कृष्णाई माझी ॥२॥

गाई पाठी लागली । पळतां नाहीं भागाली । मायबहिण चांगली । कृष्णाई माझी ॥३॥

देहुडा पावली । उभी माझी माउली । विश्रांतीची साउली । कृष्णाई माझी ॥४॥

कर ठेवुनी कटावरी । उभी भीरवचे तीरीं । नामयाची कैवारी । कृष्णाई माझी ॥५॥

अच्युता अनंत गोविंद । अरे...

अच्युता अनंत गोविंद ।

अरे मेघ:शामा तूं आत्मया रामारे ।

आत्मया तूं रामारे ।

म्हणा म्हणा गोविंद नामरे ।

ऐसें तुझें ध्यान लागो आम्हांरे ।

नामयाचा स्वामि पंढरिराणारे ॥

हरिनाम गोड झालें काय सांग...

हरिनाम गोड झालें काय सांगूं गे माय । गोपाळ वाहताती वेणु आर्ते पाहें ॥१॥

गेलें होतें वृंदावना तेथें भेटला कान्हा । गोपाळासी वेध माझा छंद लाला मना ॥२॥

आणिक एक नवल कैचें ब्रम्हादिकांलागीं पिसें । उच्छिष्टा लागोनियां देव जाहले जळीं मासे ॥३॥

आणिक एक नवल चोज गोपाळांसी सांगे गुज । आजळ जळीं चोजवेना पाहतां नेत्र ते अंबुज ॥४॥

आणि एक नवलपरि करीं धरिली सिदोरी । गोपाळासी वाढीतसे नामयाचा स्वामी हरि ॥५॥

रावणा मारून माझे माये गे ...

रावणा मारून माझे माये गे । बिभीषण लंकेस स्थापिलास कायगे । अयोध्येसी आलीस कायगे ।

माझे ह्रदयमंदिरीं राहेंगे । विठ्ठल मायगे ॥१॥

रुसुनी आली रखुमाबाईगे । तिच्या मागें तूं धांवलीस कायगे ।

संगें घेऊनियां गोपाळ गायगे । मम ह्रदयमंदिरीं राहेंगे ॥२॥

सत्ये राधिकेचे पायींगे । सोडूनी द्वारकेचा ठावगे ।

आलीस कायगे ।  माझे ह्रदयमंदिरीं राहेंगे ॥३॥

धन्य पुंढलीक भक्त मायगे । त्याणें विटेवर उभा केला कायगे ।

नामा म्हणे माझे मायगे । माझे ह्रदय-मंदिरा राहेंगे ॥४॥

संपूर्ण विश्चाचा आत्म्याच...

संपूर्ण विश्चाचा आत्म्याचा जो निज आत्मा । तोचि हा परमात्मा विटेवरी ॥१॥

द्वादश लिंगांचें जें कां आत्मलिंग । ते हे पांडुरंग विटेवरी ॥२॥

अनंत सूर्याची ज्योतीची नीजज्योती । तीही उभी मूर्ती विटेवरी ॥३॥

अनंत शक्तींची जी निजशक्ती । ती ही उभी मूर्ती विटेवरी ॥४॥

अनंत ब्रम्हांचें जें का निजब्रम्हा । तें हें परब्रम्हा विटेवरी ॥५॥

अवघ्या चैतन्यांचें जें कां निज चैतन्य । तें हे समाधान विटेवरी ॥६॥

अनंत विराटाचें स्वरूपाचें निजरूप । तें हें चिद्‌स्वरुप विटेवरी ॥८॥

अनंट शास्त्रांचें पुराणांचें सार । त्याचेही जिव्हार विटेवरी ॥९॥

अनंत सिद्धींची जी कां निज सिद्धी । ते हे महासिद्धि विटेवरी ॥११॥

भक्तीची नीज भक्ति मुक्तीची निज मुक्ति । शांतीची निज शांती विटेवरी ॥१२॥

क्रोधाचा मह अक्रोध बोधाचा महा बोध । शुद्धाचाही शुद्ध विटेवरी ॥१३॥

काळाचा महा काळ वेळेची महावेळ । फळाचें महाफळ विटेवरी ॥१५॥

अनंत सत्त्वाचें जें कां निज सत्त्व । तत्वाचें निज तत्व विटेवरी ॥१६॥

सर्व संबंधाच जो काम निज संबंध । आनंदाचा कंद विटेवरी ॥१७॥

नामा म्हणे सर्व सुखाचा आराम । धामा परम धाम विटेवरी ॥१८॥

जो भक्तजन करुणाकर क्षीरसि...

जो भक्तजन करुणाकर क्षीरसिंधुचा दानी । तो चोरोनी खाये लोणी नवल देखा ॥१॥

जो न माये भूतळीं वेदार्थाहिन कळे । तो बांधिला उखळे नवल देखा ॥२॥

एका पादें करुनी आक्रमी मेदिनी । त्यासी चालूं सिकविती गवळणी नवल देखा ॥३॥

ज्याचे मायेचेनी कुवाडे ब्रम्हादिकां वेडे । तो बागुल म्हणतां दडे नवल देखा ॥४॥

दानवांची कोटी हेळांचि निवटी । त्यातें माता भयें दावी सीपटी नवल देखा ॥५॥

नामा म्हणे हरी विश्वीं विश्वंभरी । तो म्हणती नंदाघरीं नवल देखा ॥६॥

योगी ब्रम्हचारी सिद्ध ब्रम्हज्ञानी...

योगी ब्रम्हचारी सिद्ध ब्रम्हज्ञानी । तो तों तुज कोणी नयेति कामा ॥१॥

कोंडुनि इंद्रियें बैसती समाधि । हळुच तुझ्या पदीं झेपावती ॥२॥

एवढें विश्वरूप नाहीं ऐसें केलें । सकळ होउनी ठेलें आपणचि ॥३॥

एसियाचा विश्वास न धरिसी देवा । नामा तुज केशवा विनवीतसे ॥४॥

राजसी तामसी जें गाणें । तोडी...

राजसी तामसी जें गाणें । तोडी ताल मोडी मान ॥१॥

ख्याल गाये कंपस्वर । रिझवी दात्याचें अंतर ॥२॥

हे तों प्रीति धनावरी । अर्था अनर्थ तो करी ॥३॥

नामा म्हणे शास्त्रार्थ । अर्थ तोचि होय स्वार्थ ॥४॥

तळीयाचे पाळी वृक्षावरी बै...

तळीयाचे पाळी वृक्षावरी बैसुनी । कैसा चातक बोभाई तोरे । तहाना फुटे परी उदक नेघे । मेघाची वाट पाहेरे ॥१॥

तिसा येईं बा कान्हया येईं बा कान्हा । जीवींच्या जीवना केशीराजारे ॥ध्रु०॥

टाळघोळ कल्लोळ नानापरीचीं वाद्यें वाजतीवोजारे । रानींच्या मयुरा नृत्या पैं नये तुजवीण मेघराजोर ॥२॥

जलेविण जळचर पक्षीवीण पिलीयासी तैसें झालें नामयासीरे । शंख चक्र गदा पद्म पीतांबर धारी आझूनि कां न पवसीरे ॥३॥

भक्त आवडता भेटला । बोलूं ...

भक्त आवडता भेटला । बोलूं चालूं विसरला ॥१॥

बरवें सांपडलें वर्म । करी भागवत धर्म ॥२॥

संत संगतीं साधावें । धरूनि ह्रदयीं बांधावें ॥३॥

हा भावाचा लंपट । सांडूनि आलासे वैकुंठ ॥४॥

नामा म्हणे केउता जाये ॥ आमचा गळा त्याचे पाय ॥५॥

अहो त्रिभुवना माझारीं...

अहो त्रिभुवना माझारीं । भूवैकुंठ पंढरी । चंद्रभागा सरोवरीं । विटेवरी नीट उभा ॥१॥

उभा कैवल्य नायक । द्दष्टी सन्मुख पुंडलीक । ज्याचे ब्रम्हादिक सेवक । इतरां कोण पाड ॥२॥

सुरंग रंगें चरणतळें । रातलीं रातोत्पळें । जिंकिलीं माणिक निळें । मज पाहतां बाई ॥३॥

पद अंकुश पताका । ध्वज वज्रांकित रेखा । तेथें लक्ष्मी रतली देखा । सिंधुतनया बाई ॥४॥

अनुपम्यगे माय अनुपम्य सार । परब्रम्ह वो साकार । मंत्रमय त्रिअक्षर । विठ्ठलनाम बाई ॥५॥

तें गा प्रत्यक्ष ध्यान । सर्व सुखाचें निधान । द्दष्टीं पाहतांचि मन । माझें परतेना ॥६॥

न लोगे पातयासी पातें । लक्ष लागलें निरुतें । सुख झालें बा मनातें । तें मी काय सांगों वो माय ॥७॥

मन इंद्रयें वेधलीं । घर वृत्तिचें रिघालीं । काय स्वानंदा मुकलीं । वेगळेपणें ॥८॥

पदद्वयाची ठेवणी । इंद्रनीळ गुल्फमणी । गंगा मिरवत चरणीं । वांकी तोडर पायीं ॥९॥

सरळ अंगोळियावरी । नखें वर्तुळ साजिरीं । चंद्र देखोनि अंबरीं । झाला कळाहीन ॥१०॥

पोटरीया जानु जंघ । मर्गजमणीचे ते स्तंभ । कैसें वोळलें स्वयंभू । ओघ जैसे कालिंदीचे ॥११॥

पितांबर माळ गांठीं । रत्नकिळा बरवंटीं । विद्युल्लतेच्या थाटीं । जैशा मेघमंडळीं ॥१२॥

वीरकंकणें मनगटीं । काडोवांडीं मुद्रिका दाटी । माज सामावे जो मुठीं । वरी कटी कटिसूत्र ॥१३॥

नाभीं सरोज गहन । ब्रम्हयाचें जन्मस्थान । वरी त्निवळी लक्षण । कैसें शोभे रोमराजीं ॥१४॥

काय वाणूं तें उदर । सांठवलें चराचर । ब्रम्हगोळ निरंतर । जया रोमरंध्रीं ॥१५॥

तनु मृदु शाम निर्मळ । प्रभा दिसती सोज्वळ । जेवीं ओळलेंसे जळ । जैसें घनमंडळीं ॥१६॥

शुद्ध चंदन पातळ । आंगीं चर्चिला निर्मळ । जेवीं इंद्रनीळ किळ । गुल्फ मोतियांचे ॥१७॥

पदक बाहुभूषणें । नवरत्नांचें खेवणें । कैसें सर्वां झालें पणें । लेणें लेणियासी ॥१८॥

कौस्तुभ मिरवे कंठीं । माजी रत्नांचिये दाटी । तेथें सुरवरांच्या द्दष्टी । भाळलिया ॥१९॥

श्रवणीं कुंडलें झळती । जैशा विजुवा तळपती । कंठींमाळ वैजयंती । सह तुळसी दळेसी ॥२०॥

विशाल नयन द्दष्टी । ठेऊनियां नासापुटीं । दावी योग कसवटी । योगीयांसी गे माये ॥२१॥

लिंग स्वयंभू शीर स्थळीं । रश्मी मुगुट झळाळी । वेटी मोरपिसातळीं । मृग नाभी तिळक ॥२२॥

स्मित अधर सुरेख । कैसनी मासूर मुख । तेथें मदन पर्यंक । कोटी कुरवंडया ॥२३॥

विष्णुदास नामा जिवें । ओंवाळी सर्व भावें । अनुभव अनुभवें । अनुभविजें सदा ॥२४॥

गणपतीचा पाळणा 1

जो जो जो जो रे गजवदना । मयुरेश्‍वर सुखवदना ।

निद्रा करि बाळा एकरदना । सकळादी गुणसगुणा ॥धृ॥

गंडस्थळ शुन्डा ते सरळी । सिदुंर चर्चुनि भाळी ।

कानी कुंडले ध्वजजाळी । कौस्तुभ तेज झळाळी ॥१॥

पालख लावियला कैलासी । दाक्षयणिचे कुशी ।

पुत्र जन्मला हॄषकेशी । गौरिहाराचे वंशी ॥२॥

चौदा विद्यांचा सागर । वरदाता सुखसागर ।

दुरिते निरसिली अपार । विष्णूचा अवतार ॥३॥

लंबोदर म्हणता दे स्फुर्ति । अद्‍भुत ज्याची किर्ती ।

जीवनसुत अर्ची गुणमुर्ती । सकळिक वांछा पुरती ॥४॥

गणपतीचा पाळणा 2

जो जो जो जो रे गजवदना । पतीतपावना ।

निद्रा करि बाळा गजवदना । मुत्युंजय नदंना ॥धृ॥

पाळणा बांधियला जाडिताचा । पालख या सोन्याचा ।

चांदवा लाविला मोत्यांचा । बाळ निजवी साचा ॥१॥

दोर धरुनिया पार्वती । सखियांसह गीत गाती ।

नानापरी गुण वर्णाती । सुस्वर आळवीती ॥२॥

निद्रा लागली सुमुखाला । सिंदुर दैत्य आला ।

त्याते चरणाने ताडिला । दैत्य तो मारिला ॥३॥

बालक तान्हे हे बहुकारी । दैत्य वधिले भारी ।

करिती आश्‍चर्य नरनारी । पार्वती कोण उतरी ॥४॥

ऎसा पाळणा गाईला । नानापरी आळविला ।

चिंतामणि दास विनविला । गणनाथ निजविला ॥५॥

विष्णूचा पाळणा

जो जो जो जो रे व्यापका । सृष्टीच्या पालका ।

निज निज निज बा तू बालका । तान्हुल्या सात्विका ॥धृ॥

धावसि दासाच्या संकटाला । म्हणवुनि श्रमली काया ।

श्रम सांडुनिया निज ध्येया । हलविते पाळणिया ॥१॥

शीते व्यापिले तुज भारी । निजता सागर जठरी ।

आला काळीमा शरीरी । फणिवर धुधु:कारी ॥२॥

अद्‍भुत तव महिमा श्रुतिनिगमा । न कळे तुझी सीमा ।

तो तू स्त्रीकामा घनश्‍यामा । अंतरी धरुनी कामा ॥३॥

तुजला कैसी बा लाज नसे । कैसे झाले पिसे ।

त्र्यंबक प्रभु विनवी तुज बहुसे । येत असे रे हासे ॥ जो जो ॥४॥

परशुरामाचा पाळणा

जो जो जो जो रे सुखधामा । भक्तपूर्ण कामा ॥धृ॥

क्षत्रिय संहारी रणांगणी । उग्र स्वभाव करणी ।

भारी श्रमलासी खेळणी । उद्धरिता हे धरणी ।

धेनुद्विजांचे पाळणा । करिता अवतारणा ।

तुजला निजवीता पाळता । दीनावरि करी करुणा ॥१॥

देव अवतरले हृषीकेशी । भृगु ऋषीच्या वंशी ।

संगे घेऊनिया विधि हरिसी । रेणुकेचे कुशी ।

सागर सारुनिया वसविले । कोकण जन पाळिले ।

दुष्टा चरणाते दवडिले । यश हे प्रसिद्ध केले ॥२॥

स्वस्थानी जावे भार्गवा । अखंडित चिरंजीवा ।

योगमाया ते करि सेवा । परशुराम देवा ।

हालवी रेणुका पाळणा । गाई त्या सगुणा ।

सखया रामाच्या आभरणा । चुकवी जन्ममरणा ॥३॥

रामाचा पाळणा

बाळा जो जो रे कुळभूषणा । दशरथनंदना ।

निद्रा करि बाळा मनमोहना । रामा लक्षुमणा ॥धृ॥

पाळणा लांबविला अयोध्येसी । दशरथाचे वंशी ।

पुत्र जन्मला हृषीकेशी । कौसल्येचे कुशी ॥१॥

रन्तजडित पालख । झळके अलौकिक ।

वरती पहुडले कुलदिपक । त्रिभुवननायक ॥२॥

हालवी कौसल्या सुंदरी । धरुनी ज्ञानदोरी ।

पुष्पे वर्षिली सुरवरी । गर्जती जयजयकार ॥३॥

विश्‍वव्यापका रघुराया । निद्रा करी बा सखया ।

तुजवर कुरवंडी करुनिया । सांडिन आपुली काया ॥४॥

येऊनि वसिष्ठ सत्वर । सागे जन्मांतर ।

राम परब्रहा साचार । सातवा अवतार ॥५॥

याग रक्षुनिया अवधारा । मारुनि रजनीचरा ।

जाईल सीतेच्या स्वयंवरा । उद्धरि गौतमदारा ॥६॥

पर्णिले जानकी सुरुपा । भंगुनिया शिवचापा ।

रावण लज्जित महाकोप । नव्हे पण हा सोपा ॥७॥

सिंधूजलडोही अवलीळा । नामे तरतिल शिळा ।

त्यावरी उतरुनिया दयाळा । नेईल वानरमेळा ॥८॥

समूळ मर्दूनि रावण । स्थापिल बिभीषण ।

देव सोडविले संपूर्ण । आनंदले त्रिभुवन ॥९॥

राम भावाचा भुकेला । भक्ताधीन झाला ।

दास विठ्ठले ऎकिला । पाळणा गाईला ॥१०॥

कृष्णाचा पाळणा

बाळा जो जो रे कुळभूषणा । श्रीनंदनंदना ।

निद्रा करि बाळा मनमोहना । परमानंदा कृष्णा ॥धृ॥

जन्मुनि मथुरेत यदुकुळी । आलासी वनमाळी ।

पाळणा लांबविला गोकुळी । धन्य केले गौळी ॥१॥

बंदिशाळेत अवतरुनी । द्वारे मोकलुनी ।

जनकशृंखला तोडुनी । यमुना दुभंगोनी ॥२॥

मार्गी नेतांना श्रीकृष्णा । मेघनिवारणा ।

शेष धावला तत्क्षणा । उंचावूणी फणा ॥३॥

रत्‍नजडित पालख । झळके आमोलिक ।

वरती पहुडले कुलतिलक । वैकुंठनायक ॥४॥

हालवी यशोदा सुंदरी । धरुनी ज्ञानदोरी ।

पुष्पे वर्षिली सुरवरी । गर्जति जयजयकारी ॥५॥

विश्‍वव्यापका यदुराया । निद्रा करी बा सखया ।

तुजवरि कुरवंडी करुनिया । सांडिन मी निज काया ॥६॥

गर्ग येऊनी सत्वर । सांगे जन्मांतर ।

कृष्ण परब्रह्म साचार । आठवा अवतार ॥७॥

विश्‍वव्यापी हा बालक । दृष्ट दैत्यांतक ।

प्रेमळ भक्तांचा पालक । श्रीलक्ष्मीनायक ॥८॥

विष पाजाया पूतना । येता घेईल प्राणा ।

शकटासुरासी उताणा । पाडिल लाथे जाणा ॥९॥

उखळाला बांधता मातेने । रांगता श्रीकृष्ण ।

यमलार्जुनांचे उद्धरण । दावानव प्राशन ॥१०॥

गोधन राखिता अवलिळा । कालिया मर्दीला ।

दावानल वन्ही प्राशील । दैत्यध्वंस करी ॥११॥

इंद्र कोपता धांवून । उपटील गोवर्धन ।

गाईगोपाळा रक्षून । करीन भोजन ॥१२॥

कालींदीतीरी जगदीश । व्रजवनितांशी रास ।

खेळुनि मारील कंसास । मुष्टिक चाणुरास ॥१३॥

ऎशी चरित्रे अपार । दावील भूमीवर ।

पांडव रक्षील सत्वर । ब्रह्मानंदी स्थिर ॥१४॥

शिवाजीचा पाळणा

तुज जोजविते माय जिजाई बाळा । नीज रे नीज लडिवाळा ।

मध्यरात्रीचा प्रहर लाडक्या आला । झोप का येईना तुजला ॥

झोके देते गीत गात अंगाई । तरी डोळा लागत नाही ।

बाळा असला थांबिव चाळा आता । थकले मी झोके देता ॥

तू महाराष्ट्राचा त्राता । मनी धरली कसली चिंता ।

पाठिशी भवानी माता । माउलिया जीवीचा जिव्हाळा ।

नीज रे नीज लडिवाळा ॥१॥

चल ठेव दुरी हातामधली ढाल । निद्रा करी बाळा खुशाल ।

झोपली कशी बारा मावळी थेट । शिवनेर जुन्नर पेठ ॥

नि:शब्द कशी पसरली रे शांती । या मराठी भूमीवरती ॥

बागूलबुवा आला काळा काळा । झडकरी झोप रे बाळा ॥

कोकणच्या चौदा ताली । झोपल्या घाटाखाली ।

आणि रात्र बहुतचि झाली । किती सांगु तुला समजावू वेल्हाळा ।

नीज रे नीज लडिवाळा ॥२॥

पांडुरंगाचा पाळणा

पहिल्या दिवशी आनंद झाला । टाळ-मृदंगाचा गजर केला ॥

चंदन बुक्क्याचा सुवास त्याला । पंढरपुरात रहिवास केला ॥ जो. ॥१॥

दुसर्‍या दिवशी करुनी आरती । दिंड्या पताका वैष्णव नाचती ।

वरती बसविला लक्ष्मीचा पती ॥ जो.॥२॥

तिसर्‍या दिवशी दत्ताची छाया । नव्हती खुलली बाळाची छाया ।

आरती ओवाळू जय प्रभूराया । जो. ॥३॥

चवथ्या दिवशी चंद्राची छाया । पृथ्वी रक्षण तव कराया ।

चंद्रसूर्याची बाळावर छाया ॥ जो.॥४॥

पाचव्या दिवशी पाचवा रंग । लावूनि मृदंग आणि सारंग ।

संत तुकाराम गाती अभंग ॥ जो.॥५॥

सहाव्या दिवशी सहावा विलास । बिलवर हंड्या महाली रहिवास ।

संत नाचती गल्लोगल्लीस ॥जो.॥६॥

सातव्या दिवशी सात बहीणी । एकमेकीचा हात धरुनी ।

विनंती करिती हात जोडूनी ॥जो.॥७॥

आठव्या दिवशी आठवा रंग । गोप गौळणी झाल्या त्या दंग ।

वाजवी मुरली उडविसी रंग ॥जो.॥८॥

नवव्या दिवशी घंटा वाजला । नवखंडातील लोक भेटीला ।

युगे अठ्ठवीस उभा राहिला ॥जो.॥९॥

दहाव्या दिवशी दहावीचा थाट । रंगित फरश्या टाकिल्या दाट ।

महाद्वारातून काढिली वाट ॥जो.॥१०॥

अकराव्या दिवशी आकार केला । सोन्याचा कळस शोभे शिखराला ।

रुक्मिणी बैसली डाव्या बाजूला ॥जो.॥११॥

बाराव्या दिवशी बारावी केली । चंद्रभागेत शोभा ही आली ॥

नामदेव ते बसले पायारीला चोखोबा संत महाद्वाराला ॥जो.॥१२॥

जुन्या काळात स्त्रिया आपल्या भावना गीतांच्या माध्यमातून व्यक्त करायच्या. सडा-रांगोळी, स्वयंपाक, जात्यावर दळणे इत्यादी नेमाची कामे करतांना पारंपारिक गाणी गायच्या त्यांची गोडी अवीट होती म्हणूनच बहिणाबाईंची ‘आधी हाताला चटके, तेव्हा मिळते भाकर’ आजच्या काळातही गुणगुणावेसे वाटते. सणवार, मंगळागौर, डोहाळेजेवण, बारसे, भोंडला इत्यादी प्रसंगांना सुध्दा पारंपारिक गाणी आहेत. ह्या गाण्यांचा शोध हा विभागाचा उद्देश. आपणही आपल्यालाला अशी गाणी माहिती असल्यास marathoglobalvillage@gmail.com वर जरूर पाठवा.